De 23ste editie van de WDF World Cup werd gehouden in Esbjerg te Denemarken. Van 26 tot en met 30 september werd gespeeld in het Blue water Dokken in Esbjerg. Het toernooi zou in eerste instantie in 2021 worden gehouden, maar de wereldwijde corona pandemie zorgde er voor dat het toernooi twee jaar naar voren geschoven moest worden.
Drie landen debuteren deze World Cup. De Faeröer eilanden, Guernsey en Liechtenstein. Marco Meijer uit Nederland en Christian Sørensen uit Denemarken versterken vanaf dit jaar het team met officials terwijl Richard Ashdown er deze keer niet meer bij is.
Het wordt een historische editie van het team event bij de dames. Voor de eerste keer in de geschiedenis van dit toernooi wordt het Engelse viertal verslagen. In de halve finale is het kwartet uit Wales Rhian O’Sullivan, Alannah Waters-Evans, Eve Watson & Leanne Topper te sterk voor Deta Hedman, Lorraine Winstanley, Claire Brookin & Beau Greaves. In de twee voorgaande edities waaraan de Engelse dames meededen was dit nog nooit voorgekomen.
Al bij de laatste 16 verliest het toernooi een aantal van de grote namen. Het Nederlandse viertal verliest van de Ierse dames met 9-7. In een topwedstrijd winnen de Australische dames met 9-7 van Japan en ook voor Duitsland valt het doek, misschien iets minder verrassend want zij verliezen van het Engelse kwartet. In de kwartfinales winnen de Engelse dames dan vervolgens ook van Team USA en wint Wales van Schotland in de Britse confrontatie. Zweden wint tegelijkertijd het Scandinavische duel van Finland met 9-5. Ierland tenslotte blijft sterk spelen en verslaat ook de Australische dames met 9-6.
Naast de grote verrassing in de halve finale van Wales zijn het ook de sterke Ierse dames die winnen van Zweden met 9-6. Een finale derhalve tussen Ierland en Wales en sowieso een nieuw land dat het toernooi op zijn naam gaat schrijven. Het worden uiteindelijk de Ierse dames Robin Byrne, Caroline Breen, Aoife McCormack & Katie Sheldon schrijven geschiedenis voor hun land door de finale met 9 tegen 7 te winnen en zo voor het eerst in de geschiedenis een Ierse gouden medaille mee naar huis te nemen bij de dames.