Van 22 tot 25 oktober werd de achtste editie van de WDF Europe Cup gehouden in het Finse Kerava. Na Turku in 1986 is dit de tweede keer dat Finland gastheer is. Vijftien landen nemen deel. In eerste instantie zou deze WDF Europe Cup worden gespeeld in het Spaanse Granada, maar de Spaanse Darts Federatie moest helaas verstek laten gaan. De Finse Darts Organisatie sprong in de bres om het toernooi toch door te kunnen laten doorgaan. De vraag was wederom wie het favoriete Engelse team kon verslaan, deze keer moesten de Engelsen het voor het eerst doen zonder Eric Bristow.
In het teamevent wordt in 1992 voor het eerst in poules gespeeld. De landen worden over vier groepen verdeeld en de eerste van iedere groep gaat door naar de halve finales.
In groep A plaatst Engeland met sterspelers Phil Taylor, John Lowe, Alan Warriner en Bob Anderson zich moeiteloos voor de halve finale door Noorwegen en Republiek Ierland te verslaan.
In groep B wel een verassing. Daar verliest het Schotland van Jocky Wilson, Jamie Harvey, Ronnie Sharp & Peter Johnstone zijn openingswedstrijd met 9-6 van Noord-Ierland. Bovendien verliezen ze ook hun derde wedstrijd met 9-7 van Denemarken. Doordat de Denen en de Noord-Ieren beide twee overwinningen noteren moet er een play-off wedstrijd gespeeld worden tussen beide landen. Die werd gewonnen door Noord-Ierland met 2-1.
In groep C is het gastland Finland dat zegeviert. Zij winnen hun poule voor België, Zweden en Zwitserland.
In groep D was het Wales met Eric Burden, Peter Locke, Martin Phillips & Geoff Tucker dat nipt hun poule wint door in de laatste wedstrijd Nederland te verslaan. Raymond van Barneveld, Paul Hoogenboom, Bert Vlaardingerbroek & Hans Zeelenberg weten tot 8-8 gelijke tred te houden. Bij een 8-8 stand wordt de tiebreak gewonnen door de Welshman Eric Burden, die Paul Hoogenboom met 2-1 verslaat.
Nederland dient nog wel klacht in want het tiebreak reglement van de WDF zegt dat erin zulke situatie slechts één beslissende leg gespeeld dient te worden. In het programmaboekje van de Europa Cup was deze situatie echter niet duidelijk weergeven zodat er over de best of 3 legs gespeeld werd. Paul Hoogenboom won de eerste leg, doch Eric Burden won de twee daaropvolgende legs en de wedstrijd voor Wales. De WDF-officials beslisten dat de beslissende leg overnieuw gespeeld moest worden en dat slechts één leg zou bepalen wie de winnaar zou worden. De sportieve Nederlandse delegatie legde zich neer bij de situatie en andermaal moest Paul Hoogenboom het opnemen tegen Eric Burden. Uiteindelijk won Eric Burden deze leg en plaatste Wales zich voor de halve finale.
In de halve finales verslaat topfavoriet Engeland het kwartet Mitchell Crooks, Roy Baillie, Geoff Wylie & Dermot McGuinness uit Noord-Ierland met 9-6. De Finnen Kexi Heinaharju, Aulis Nissinen, Mauri Hakala & Heikki Hermunen krijgen voor eigen publiek een flink pak rammel met 9-2 van Wales. In de finale zijn de Engelsen met duidelijke cijfers de sterkste, Wales wordt met 9-3 verslagen. Voor Phil Taylor en Bob Anderson is het de tweede keer dat ze het teamtoernooi winnen. Alan Warriner pakt deze titel voor de eerste keer, maar John Lowe wint deze titel al voor de vierde keer.