De negende WDF World Cup wordt voor de tweede keer gespeeld in de grootste gokstad ter wereld; Las Vegas. In 1979 werd WDF World Cup II er ook gehouden, toen nog met alleen herenteams. Net zoals twee jaar terug in Zandvoort Nederland waren er 32 landen bij de heren present. Bij de dames kwamen 26 landen aan de start voor hun zesde WDF World Cup Darts.
Traditioneel zijn er relatief gezien veel Caraïbische landen bij als er in Noord-Amerika wordt gespeeld. Er zijn ook drie debuterende landen; Tsjechië, Hongarije en Zuid-Afrika komen de WDF World Cup familie versterken. Van 13 tot en met 16 oktober is net als 14 jaar geleden het Sahara Hotel the place to be. Dat geldt overigens niet voor een heleboel vertrouwde namen. Deze WDF World Cup gaat de geschiedenis in als de eerste na de splitsing waarbij een groot aantal topspelers een eigen dartsbond hebben opgericht die later bekend wordt als de PDC.
In de singles werden de Engelse dames al vroeg uitgeschakeld. Het waren de beide Amerikaanse dames die zich op overtuigende wijze plaatsten voor de halve finales. In die halve finales zette Stacy Bromberg met 4-0 de Noorse Karin Nordhal aan de kant en de zeer traag gooiende Kathy Maloney won met 4-1 van de Noord-Ierse Rhonda Henry.
De All-American finale werd door een zeer enthousiast thuispubliek gevolgd. De wedstrijd ging gelijk op met zeer indrukwekkend darts. Het niveau was vaak zelfs beter was dan dat van de heren finale. Maloney won de vijfde leg in 15 darts met een 141 finishen kwam op een 3-2 voorsprong. Toch kwam Bromberg goed terug, getuige de eerste 12 darts in de zesde leg; 140, 125, 100 en 82 waardoor ze 54 overhield. Ze zou echter geen kans krijgen want Maloney was de leg begonnen en gooide zelf 140, 100, 55, 150 en een 66 finish. Zo werd Kathy Maloney de derde dame uit de USA die de WDF World Cup singles won nadat ze zelf zes jaar terug al eens runner-up was.