In 2003 keert de WDF World Cup terug naar Europa. Epinal in Frankrijk is de gastheer. De opkomst is met 37 herenteams, 31 damesteams en een recordaantal van 14 jeugdteams uitstekend. Er wordt gespeeld van 24 tot en met 27 september in het Parc Des Expositions.
Uit het Caribische gebied maakt Turks en Caicos zijn debuut op een WDF World Cup dit jaar, ook Letland en Rusland keren na acht jaar afwezigheid weer terug. Het wordt een rommelige editie, maar wel een zeer spannende, met name bij de heren.
Het lijkt wel alsof de klok 25 jaar wordt teruggedraaid in het koppeltoernooi. Beide Engelse duoâs staan tegenover elkaar in de finale van het koppeltoernooi. Andy Fordham & Tony OâShea hebben een paar krappe zeges onderweg naar de finale. Al in de voorronde hebben ze een zevende en beslissende leg nodig tegen de Brazilianen Mauricio Maia & Mario Portela. Hetzelfde scenario herhaalt zich ook bij de laatste 32 tegen de Zuid-Afrikanen Christo Meiring & Roshan Sivraman en ook nog een keer in de halve finale tegen de Noord-Ieren John Elder & Roy Montgomery, maar elke keer zijn Fordham & OâShea messcherp in die beslissende leg.
Mervyn King & Martin Adams verliezen tot de halve finale slechts twee legs. In de halve finale wachten Co Stompé & Raymond van Barneveld namens Nederland. Die weten ook twee legs te winnen, maar daar blijft het dan ook wel bij.
Het is de vierde keer in de geschiedenis dat twee koppels uit Engeland tegenover elkaar staan in de finale van de WDF World Cup koppels, de laatste keer was in 1995 toen Adams en Fordham nog samen speelden. In 2003 zijn Mervyn King & Martin Adams superieur, ook Andy Fordham & Tony OâShea kunnen daar geen verandering in aanbrengen. Het wordt 4-1 in de finale. Het is voor Adams zijn tweede koppelgoud, voor King zijn eerste. Voor Engeland is het de tiende keer in veertien edities.