In 1989 was Canada al een keer gastheer van de WDF World Cup, toen werd er gespeeld in Toronto. In 2013 is gekozen voor Saint Johns op het Oostelijke puntje van het land. Omdat een aantal van de Europese en Aziatische teams verstek laten gaan blijven de cijfers een beetje achter bij eerdere jaren. Het wordt tevens de laatste WDF World Cup voor de Noorse voorzitter van de WDF Roy Price in die hoedanigheid.
Toch waren er 27 herenteams, 25 damesteams en 11 jeugdteams bij deze negentiende WDF World Cup present. Alle op papier grote landen waren erbij om van 1 tot en met 5 oktober de strijd aan te gaan in het Sports NL Centre. Onder hen voor de eerste keer de heren van Jersey.
Stephen Bunting & Tony O’Shea schrijven deze editie van de koppels op hun naam. Op zich is dat niet verrassend, op voorhand behoorde het Engelse duo al tot de favorieten. Toch zijn er wel volop verrassingen. Wat te denken van het duo Robin Albury & Anderson Lewis van de Bahama's. Zij verslaan achtereenvolgens Ierland, Australië en Zweden om pas in de kwartfinales te verliezen van een ander surprise; het Zuid-Afrikaanse koppel Christo Meiring & Tinus Grobbelaar.
De Zuid-Afrikanen winnen zelf probleemloos van IJsland, Duitsland, Canada en de al eerdergenoemde mannen van de Bahama’s. Tot de halve finale verliezen ze slechts twee legs. In de halve finale is het koppel Glen Durrant & Scott Waites de tegenstander, maar ook de Engelsen worden aan de zegekar gebonden. Het wordt 5-3 voor Grobbelaar en Meiring. In de andere halve finale winnen Bunting & O’Shea in een beslissende leg van Jonny Clayton & David Smith-Hayes uit Wales.
De finale wordt een paar dagen na de vloerwedstrijden gespeeld en dat komt Stephen Bunting & Tony O’Shea goed uit. Zij hebben veel meer ervaring op het podium en de Zuid-Afrikanen Christo Meiring & Tinus Grobbelaar komen nimmer in de flow die ze eerder wel hadden en verliezen met 0-6.
Het is de twaalfde zege voor een Engels koppel in een WDF World Cup, O’Shea prolongeert de titel die hij twee jaar eerder ook al won. Zuid-Afrika pakt zijn tweede koppel medaille ooit, na een bronzen plak in 1999.