In 1989 was Canada al een keer gastheer van de WDF World Cup, toen werd er gespeeld in Toronto. In 2013 is gekozen voor Saint Johns op het Oostelijke puntje van het land. Omdat een aantal van de Europese en Aziatische teams verstek laten gaan blijven de cijfers een beetje achter bij eerdere jaren. Het wordt tevens de laatste WDF World Cup voor de Noorse voorzitter van de WDF Roy Price in die hoedanigheid.
Toch waren er 27 herenteams, 25 damesteams en 11 jeugdteams bij deze negentiende WDF World Cup present. Alle op papier grote landen waren erbij om van 1 tot en met 5 oktober de strijd aan te gaan in het Sports NL Centre. Onder hen voor de eerste keer de heren van Jersey.
De Engelse dames Deta Hedman & Trina Gulliver worden het tweede koppel dat bij de dames met succes hun titel verdedigt. Eerder deed Gulliver dit al in 2005 samen met Clare Bywaters. Het Engelse duo verliest slecht vier legs in de vijf poulewedstrijden en vervolgens wordt Finland en Italiƫ verslagen richting de halve finale. Daarin wacht het Noorse duo Rachna David & Marta Krol. De Noorse dames pakken twee van de zeven legs waardoor Hedman & Gulliver realatief eenvoudig de finale halen.
Daarin wachten de thuisspelende dames Cindy Hayhurst & Dianne Gobeil. De Canadese dames spelen ijzersterk en verslaan onderweg naar de halve finale onder andere Japan en Zuid-Afrika. In de halve finale winnen ze met 5-2 van de ervaren Schotse dames Louise Hepburn & Frances Lawson. Op voorhand wordt veel verwacht van de confrontatie in de finale met de Engelse dames, maar de Canadese dames laten niet het spel zien dat ze in de finale bracht. Deta Hedman & Trina Gulliver winnen met 6-1.
Het is voor Trina Gulliver de vijfde gouden medaille in de koppels, voor Deta Hedman de derde. Voor Canada is het de derde keer dat ze met zilver naar huis gaan, de laatste keer was in 1987.