World Championship Men

Het Embassy World Darts Championship van 1994 werd gehouden na 2 jaar van controverse binnen de darts sport. Na de kampioenschappen van 1993, besloot een aantal spelers dat het tijd was om de British Darts Organisatie te verlaten en vormen hun eigen organisatie, die bekend wordt als de World Darts Council. Aan het begin van dit toernooi, waren de spelers van de WDC in de laatste dagen van hun eigen WK van 1994. Dennis Priestley zou daarin Phil Taylor verslaan in de finale.

Phil Taylor, Dennis Priestley, Rod Harrington, Alan Warriner, Peter Evison, Richie Gardner, Jocky Wilson, Eric Bristow, Keith Deller, John Lowe, Bob Anderson, Cliff Lazarenko, Kevin Spiolek, Jamie Harvey, Mike Gregory en Chris Johns waren de spelers die de WDC vormden en dus niet zouden deelnemen aan dit Embassy kampioenschap van 1994. Mike Gregory en Chris Johns besloten uiteindelijk om te blijven bij de BDO, maar waren niet in staat om te spelen in 1994. Hun ommezwaai kwam te laat voor hen om zich nog te kunnen kwalificeren.

Van de 32 spelers die deelnamen aan het Embassy World Darts Championship van 1994, waren 17 wereldkampioenschap debutanten. Veel van deze spelers hadden nog nimmer voor de camera’s gespeeld met inbegrip van de uiteindelijke kampioen John Part. Van de overige 15 spelers in het toernooi deden slechts acht ook mee aan het toernooi een jaar eerder. De overige zeven hadden wel eerder meegedaan aan de Embassy in de jaren vóór 1993.

In een historische eerste ronde waarin zeven van de acht geplaatste spelers werden uitgeschakeld, inclusief de nieuwe BDO nummer één van de wereld, Steve Beaton die was gestegen naar de top van de ranglijst als gevolg van de overgelopen spelers. Alleen de als derde geplaatste Roland Scholten slaagde er in om zijn eerste ronde wedstrijd te winnen, maar ook voor hem eindigde het toernooi al een ronde later.

Als gevolg hiervan kregen, tot dat moment, onbekende spelers de kans om een naam te maken voor zichzelf en de Canadees John Part greep deze kans met beide handen aan. Hij verloor slechts één set op weg naar het kampioenschap. Hij versloeg Ronnie Baxter, Paul Lim, Steve McCollum en Ronnie Sharp op weg naar finale en won deze vervolgens op overweldigende wijze van Bobby George met 6-0.

George, die zijn rug had gebroken in zijn halve finale tegen de Zweed Magnus Caris had zijn eerste finale bereikt in 14 jaar. Ondanks het worstelen met zijn rug was hij in de wedstrijd met Caris teruggekomen van een achterstand van 4-2 in sets. Hij overleefde een matchdart en won vervolgens 9 opeenvolgende legs om zijn plaats in de finale veilig te stellen. In de finale, welke George moest spelen in een korset, raakte hij minder dan 10% van zijn dubbels (5 uit 49 pogingen). Dat was waar het verschil werd gemaakt en zo kroonde John Part zich als eerste wereldkampioen van buiten het Verenigd Koninkrijk.