In 2001 verhuist het toernooi voor de laatste keer, het krijgt een vaste stek in het CityWest Hotel in Dublin. Ook het deelnemersveld wordt vastgesteld op 32 deelnemers, iets wat vandaag de dag nog steeds zo is. Er wordt nog wel steeds in vijf dagen tot een winnaar gespeeld, dat zal later nog veranderen.
In 2001, toen het toernooi zijn huidige format kreeg bleek meteen dat dit kansen gaf aan de underdogs. In de eerste ronde, waarin gespeeld wordt over de best of drie sets, sneuvelden dat jaar meteen de nummer één van de wereld, Peter Manley en de drievoudig kampioen Phil Taylor. Manley verloor van BDO speler Martin Adams die zich dat jaar kwalificeerde voor dit toernooi en Phil Taylor verloor van Kevin Painter.
Het was de eerste nederlaag ooit voor Taylor op de World Grand Prix. Dit zorgde er voor dat het speelschema geheel open kwam te liggen en hiervan profiteerde de nummer twee van de wereld Alan Warriner. Hij pakte eind oktober 2001 zijn enige grote PDC titel door in de finale te winnen van Roland Scholten met 8-2. Scholten, die een jaar eerder zijn debuut had gemaakt en daarmee de eerste Nederlander was die ooit heeft meegedaan aan de World Grand Prix, speelde in 2001 een prima toernooi. Hij won in de eerste ronde van Rod Harrington, vervolgens werden Mick Manning, John Part en John Lowe verslagen. Naast de finaleplaats gooide Scholten ook nog de hoogste finish dat jaar met 164. Roland was ook meteen de eerste ongeplaatste speler ooit die de finale van de World Grand Prix haalt.