In 1999 wordt het deelnemersveld uitgebreid naar 32 deelnemers en zijn er dus geen poulewedstrijden meer in de eerste ronde, maar is het meteen knock-out. Voor het eindresultaat maakt het weinig uit want nog altijd is het Taylor die onverslaanbaar is. Voor het eerst in vier jaar is het niet Dennis Priestley die zijn tegenstander is in de finale. Priestley verliest al in de eerste ronde en Peter Manley profiteert en haalt de finale. Manley moet echter ook toezien hoe Taylor met 6-2 wint in de finale.
Rod Harrington is de nummer één van de wereld bij de PDC in 1999, maar hij kent een matig WK. Hij wint nog wel in de eerste ronde van Alex Roy, maar een ronde later is Shayne Burgess verantwoordelijk voor zijn uitschakeling. Ondanks het knock-out format blijft het WK van de PDC redelijk voorspelbaar want bij de laatste vier zitten drie van de vier hoogst geplaatste spelers.