In 2006 is het deelnemersveld inmiddels uitgebreid naar 64 spelers. Spelers uit de hele wereld kunnen een gooi doen naar de wereldtitel en de bijbehorende cheque van 100.000 pond. Het prijzengeld binnen de PDC is inmiddels zo ver gestegen dat er veel meer te verdienen is voor de spelers dan bij het vergelijkbare WK van de BDO. Dit geldt met name voor de spelers die in de vroegere rondes worden uitgeschakeld. Aan het einde van de rit maakt het niet veel uit, Taylor staat weer met de beker in zijn handen en heeft alleen geduchte tegenstand in de halve finale als Wayne Mardle het tot een laatste set weet te brengen. In de finale is Peter Manley voor de derde keer de tegenstander van Taylor, maar “One Dart” wint geen set en Taylor stormt naar een 7-0 overwinning met een gemiddelde van 106.
Doordat het deelnemersveld is vergroot naar 64 krijgen wel meer Nederlanders de kans om te spelen, Roland Scholten is nog steeds de enige geplaatste landgenoot, hij staat als vierde op de lijst, maar hij verliest in de derde ronde van een heel jonge Engelsman die later nog veel furore zal maken, Adrian Lewis. Ook Erwin Extercatte mag proeven van het grote podium en wint één partij, datzelfde doet Jan van der Rassel, hij wint in de eerste ronde van Steve Beaton, maar verliest een ronde later van de Amerikaan John Kuczynski.