De zevende WDF World Cup Darts werd gespeeld van 19 tot 21 oktober in het Skyline Hotel in Toronto, Canada. Bij de heren waren 27 landen present en streden voor de WDF World Cup titel darts. Bij de dames waren 26 landen aanwezig voor hun vierde WDF World Cup.
Konden de Engelse dames hun overall titel heroveren die ze in 1987 in Kopenhagen aan de Amerikanen hadden verloren, en konden de Engelse mannen de overall titel voor de zesde keer op rij pakken. Gastland Canada was twee jaar geleden goed voor overall zilver bij de heren, kunnen ze nog iets beter op eigen grond? Bahama’s, Brazilië en Kenia zijn er voor de eerste keer bij, net zoals Zimbabwe.
In het team toernooi zijn er bij de laatste acht nog zes Europese teams over. In de kwartfinale verliezen de Fransen van Wales en de Ieren van Engeland. Ook Nederland haalt de halve finale niet. Australië is met 9-2 veel te sterk. Een verrassender uitslag is de 9-3 zege van Canada op Schotland. Albert Anstey, Tony Holyoake, Bob Sinnaeve & Rick Bisaro zetten vervolgens ook goed door tegen Eric Burden, Brian Cairns, Martin Phillips & Leighton Rees uit Wales. Voor eigen publiek verslaat Canada Wales met 9-5. Verrassend genoeg lukt het ook Bob Anderson, Eric Bristow, John Lowe & Alan Warriner niet om de finale te halen. Frank Palko, Russell Stewart, Keith Sullivan & Wayne Weening zijn namens Australië de Engelsen zeer ruim de baas zelfs met 9-3.
Geen enkel Brits team dus in de finale, zelfs geen enkel Europees team. Gastland Canada neemt het op tegen Australië. De Aussies strijden moedig in de finale tegen het gastland, maar het Canadese viertal was vastbesloten om de eerste WDF World Cup gouden medaille voor hun land te winnen en deden dat ook met 9-7. Na de USA in 1985 is het de tweede keer dat de teamtitel niet naar Europa of Groot-Brittanie gaan, maar naar Noord-Amerika. Albert Anstey, Tony Holyoake, Bob Sinnaeve & Rick Bisaro schrijven zo een stukje historie.