De negende WDF World Cup wordt voor de tweede keer gespeeld in de grootste gokstad ter wereld; Las Vegas. In 1979 werd WDF World Cup II er ook gehouden, toen nog met alleen herenteams. Net zoals twee jaar terug in Zandvoort Nederland waren er 32 landen bij de heren present. Bij de dames kwamen 26 landen aan de start voor hun zesde WDF World Cup Darts.
Traditioneel zijn er relatief gezien veel Caraïbische landen bij als er in Noord-Amerika wordt gespeeld. Er zijn ook drie debuterende landen; Tsjechië, Hongarije en Zuid-Afrika komen de WDF World Cup familie versterken. Van 13 tot en met 16 oktober is net als 14 jaar geleden het Sahara Hotel the place to be. Dat geldt overigens niet voor een heleboel vertrouwde namen. Deze WDF World Cup gaat de geschiedenis in als de eerste na de splitsing waarbij een groot aantal topspelers een eigen dartsbond hebben opgericht die later bekend wordt als de PDC.
In het team event stonden in de eerste halve finale Engeland en de USA tegenover elkaar. De Engelsen, moesten met een volledig nieuw team aantreden na de splitsing van de dartswereld eind 1992. Kevin Kenny, Ronnie Baxter, Dave Askew en Steve Beaton moesten nu de eer van het Engelse team hooghouden. Zij plaatsten zich vrij gemakkelijk voor de finale door Larry Butler, Dave Kelly, Tony Payne & Gerald Verrier van gastland USA met 9-3 te verslaan.
In de andere halve finale stonden Wales met Eric Burden, Martin Phillips, Sean Palfrey & Ken Thomas en Schotland met Ronnie Sharp, Trevor Nurse, Alan Brown & Mike Veitch tegenover elkaar. Wales kwam snel op een 7-1 voorsprong, maar de Schotten kwamen nog goed terug tot 8-6. Wales won uiteindelijk wel, met 9-6.
In de finale namen de Engelsen snel een comfortabele 5-0 voorsprong en lieten Wales nooit meer terug in de wedstrijd komen. Engeland won met een compleet nieuwe ploeg verdiend het team event met 9-3. De tweede opeenvolgende zege voor Engeland in het team event, de zesde keer in totaal.