Van 11 tot en met 14 oktober werd de twaalfde WDF Europe Cup gehouden in Veldhoven. Nederland is voor de tweede keer gastheer van de WDF Europe Cup na Den Haag in 1984. Bij de heren nemen 21 landen deel, bij de dames zijn dat er 19. Voor de eerste keer sinds 1992 betekent dit een terugval in het aantal deelnemende landen. Er zijn wel heel veel toeschouwers aanwezig bij deze editie. Ongetwijfeld heeft dat te maken met de hoge verwachtingen van het gastland naar aanleiding van de hype die er in Nederland is rondom de WK titels van Raymond van Barneveld in 1998 en 1999.
In de singles komt Van Barneveld echter niet heel ver. Al in zijn tweede wedstrijd gaat hij met 3-4 onderuit tegen de Fin Marko Pusa. Die verliest een ronde later ook al meteen weer van de Noord-Ier Mitchell Crooks. In de kwartfinales zitten zeven verschillende nationaliteiten. De laatst overgebleven Nederlander Arjan Moen verliest hier van de Welshman Ritchie Davies. Ook de laatste Engelsman verliest bij de laatste acht als Martin Adams het onderspit delft tegen Sean McGowan uit Ierland. De Denen zijn nog met twee spelers over in de kwartfinale. Frede Johansen wint van de Oostenrijker Mensur Suljovic, terwijl Brian Sørensen verliest van de al eerdergenoemde Noord-Ier Mitchell Crooks.
Wat overblijft zijn vier verrassende halvefinalisten die allemaal zullen dromen van een gouden medaille. Mitchell Crooks blijft goed spelen en verslaat de Deen Johansen zonder problemen met 4-0. De andere halve finale is wel een spannende. Ritchie Davies wint hem uiteindelijk in een zevende en beslissende leg van de Ier McGowan. Ook in de finale blijft Crooks heel sterk spelen en is ook Davies niet opgewassen tegen hem. Met een 4-2 overwinning schrijft Crooks geschiedenis voor Noord-Ierland. Hij wordt de eerste man die voor zijn land een gouden medaille wint, twee jaar nadat Denise Cassidy de dames singles heeft gewonnen pakt Mitchell Crooks het koningsnummer bij de heren.