De achttiende editie van de WDF Europe Cup zou in eerste instantie in Duitsland worden gehouden, maar die moeten de organisatie teruggeven. België wilde het vervolgens overnemen, maar ook zij krijgen de organisatie niet op tijd rond. Uiteindelijk wordt besloten terug te keren naar Turkije waar de Cup twee jaar eerder ook is gehouden. Voor de eerste keer in de geschiedenis worden twee opeenvolgende edities niet alleen in hetzelfde land, dezelfde plaats, maar ook in dezelfde locatie gehouden; Het Grand Haber hotel in Kemer. Bij de heren wordt voor de eerste keer de grens van dertig teams gehaald, bij de dames zijn het er drie minder. Debutanten zijn Bulgarije, Catalonië, Jersey en Luxemburg.
Twee spelers uit Schotland, twee uit Finland en vier eenlingen bereiken de kwartfinales van de singles in 2012. Daar zit de titelverdediger Martin Phillips overigens niet bij. Hij verliest, toch wel verrassend, bij de laatste 32 al van de Rus Roman Obukhov. Jonny Clayton moet de eer voor Wales nu hooghouden en hij haalt de halve finale na een 5-0 zege op Alan Soutar uit Schotland. De tweede Schot bereikt wel de halve finale. Gary Stone verslaat de laatste Engelsman die nog in het toernooi zit, Martin Atkins uit Leeds gaat er met 2-5 vanaf. Ulf Ceder uit Finland verslaat Rune David uit Noorwegen met 5-2 en de kersverse wereldkampioen Christian Kist uit Nederland bereikt ook de halve finale middels een 5-4 zege op de Fin Jarkko Komula.
Kist verslaat in de halve finale vervolgens Jonny Clayton zodat er na zes jaar nu zeker geen singles kampioen uit Wales zal komen. Gary Stone wint in de andere halve finale met 6-3 van de laatste Fin, Ulf Ceder. In de finale is het gat nooit heel groot in de wedstrijd, maar Stone komt op voorsprong en geeft deze nooit meer weg. Hij zegeviert met 7-4 tegen Christian Kist en kroont zich zo tot de tweede Schotse WDF Europe Cup singles kampioen nadat Peter Johnstone hem in 2002 voorging.