De zevende WDF World Cup Darts werd gespeeld van 19 tot 21 oktober in het Skyline Hotel in Toronto, Canada. Bij de heren waren 27 landen present en streden voor de WDF World Cup titel darts. Bij de dames waren 26 landen aanwezig voor hun vierde WDF World Cup.
Konden de Engelse dames hun overall titel heroveren die ze in 1987 in Kopenhagen aan de Amerikanen hadden verloren, en konden de Engelse mannen de overall titel voor de zesde keer op rij pakken. Gastland Canada was twee jaar geleden goed voor overall zilver bij de heren, kunnen ze nog iets beter op eigen grond? Bahama’s, Brazilië en Kenia zijn er voor de eerste keer bij, net zoals Zimbabwe.
In het singles toernooi was er meteen in de eerste ronde al een verassing. Jocky Wilson uit Schotland verloor met 4-1 van Jack McKenna uit Ierland. De 47-jarige Ier ging verder sterk door in het toernooi en bereikte de halve finale waarin hij de thuisspelende Bob Sinnaeve versloeg met 4-2.
In de finale trof de Ier drievoudig WDF World Cup singles kampioen Eric Bristow. “The Crafty Cockney” ondervond op zijn weg naar de finale alleen tegenstand van de Nederlander Jilles Vermaat die hij nipt met 4-3 versloeg. In zijn halve finale won hij met 4-2 van de Amerikaan Tony Payne. Bristow won de eerste leg van de finale, In de tweede leg opende McKenna met een 180, maar Bristow won deze leg toch. Bristow kwam daarna pas echt op stoom. De derde leg won hij vanaf 126 en een bullseye finish in de vierde leg leverde hem zijn vierde achtereenvolgende WDF World Cup singles titel op. Naast vier opeenvolgende koppeltitels in de jaren ’80 en je hoeft je niet af te vragen wie de baas was in die jaren.