In 1989 was Canada al een keer gastheer van de WDF World Cup, toen werd er gespeeld in Toronto. In 2013 is gekozen voor Saint Johns op het Oostelijke puntje van het land. Omdat een aantal van de Europese en Aziatische teams verstek laten gaan blijven de cijfers een beetje achter bij eerdere jaren. Het wordt tevens de laatste WDF World Cup voor de Noorse voorzitter van de WDF Roy Price in die hoedanigheid.
Toch waren er 27 herenteams, 25 damesteams en 11 jeugdteams bij deze negentiende WDF World Cup present. Alle op papier grote landen waren erbij om van 1 tot en met 5 oktober de strijd aan te gaan in het Sports NL Centre. Onder hen voor de eerste keer de heren van Jersey.
De beide winnaars van het koppeltoernooi; Stephen Bunting en Tony O’Shea bereiken ook de halve finale van de singles in 2013. Tony O’Shea, die de titel al eens pakte in 2009 is in de halve finale niet opgewassen tegen Wesley Harms uit Nederland, het wordt 6-2 voor Sparky. Bunting wint zijn halve finale wel van de veteraan uit Wales, Wayne Warren, die voor de tweede keer op rij genoegen moet nemen met het brons.
De finale wordt een spannende strijd die uiteindelijk in een allesbeslissende dertiende leg beklonken wordt in het voordeel van Wesley Harms die daarmee de vierde Nederlander wordt die deze titel op zijn naam schrijft na Roland Scholten, Raymond van Barneveld en Dick van Dijk. Bunting is de eerste Engelsman die een finale verliest van een niet-Britse speler.