In 1999 wordt voor de eerste keer in de geschiedenis een WDF Cup gehouden in Afrika. Durban is de gastheer voor de twaalfde WDF World Cup. Er doen 32 landen mee aan het toernooi, waarvan 30 ook dames hebben meegenomen. Voor de eerste keer is er in 1999 ook een WDF World Cup voor de jeugd. Negen teams nemen een jongen en een meisje mee naar Zuid-Afrika. Van 6 tot en met 9 oktober wordt in het Durban Exhibition Centre gestreden om de drie grote Cups.
Bij de jeugd zijn vier titels te verdelen. Singles bij de meisjes en de jongens, mixed pairs en natuurlijk de overall WDF World Cup. Botswana, Namibië, en de Seychellen zijn er voor de eerste keer bij op een WDF World Cup, die meer globaal is dan ooit ervoor.
Raymond van Barneveld wordt de tweede speler in de geschiedenis die zijn WDF World Cup singles titel met succes verdedigt. Na zijn zege in Perth is hij ook in Durban de sterkste. In de kwartfinale verslaat de Nederlander Mervyn King in een beslissende leg. In de halve finale heeft Barney ook zeven legs nodig om de Ier Martin McClosky te overwinnen. McClosky heeft in de eerste ronde verrassend Martin Adams uit het toernooi gegooid. Er zal overigens geen Engelsman in de halve finale komen.
In de andere helft van het speelschema zijn het de heren uit Nieuw-Zeeland die domineren. Warren Perry en Herbie Nathan halen beide de halve finale, na respectievelijk zeges op Andy Fordham en Ronnie Baxter. Het onderlinge duel wordt gewonnen door Parry die in de finale mag aantreden tegen Van Barneveld, maar in de finale slechts Ă©Ă©n leg weet te pakken.
Met zijn zege wordt Raymond van Barneveld de tweede speler na Eric Bristow die de WDF World Cup singles titel twee keer op rij weet te winnen.