Het was zestien jaar geleden dat de WDF World Cup in Nederland werd gehouden in 1991. Toen was Zandvoort de plek, dit keer is voor Rosmalen als speelstad gekozen. Het dartslandschap in Nederland is in de achterliggende jaren echter wel volledig veranderd na een vijftal wereldtitels van Raymond van Barneveld. Helaas voor de Nederlandse fans was Barney een jaar eerder overgestapt naar de PDC en dus niet als speler aanwezig bij deze cup. Wel is er veel media-aandacht en worden de halve finales en finales live uitgezonden op TV.
Een recordaantal van 41 herenteams, 38 damesteams en 15 jeugdteams vinden hun weg naar Nederland waar van 11 tot en met 14 oktober wordt gespeeld in het Autotron. IJsland, Iran, Trinidad & Tobago en Turkije maken hun debuut op een WDF World Cup. Het wordt een succesvolle editie voor het organiserende land, met ook genoeg drama aan het einde.
Exact 30 jaar nadat zijn illustere landgenoot Leighton Rees de allereerste WDF World Cup op zijn naam schreef is het nu de beurt aan Mark Webster uit Wales om de titel te grijpen. Webster kent weinig problemen onderweg naar de finale of het moet zijn in de wedstrijd tegen Co Stompé. De Nederlander weet een zevende en beslissende leg af te dwingen, maar staat na die leg wel met lege handen. Webster gaat door naar de kwartfinales waarin hij Marco Kantele uit Finland uitschakelt. In de halve finale moeten Mario Robbe uit Nederland eraan geloven met 4-1.
In de finale wacht de Noor Robert Wagner. Die heeft onderweg naar de finale onder andere Martin Adams, Connie Finnan en Geert De Vos uitgeschakeld. Maar in de finale is de Noor geen partij voor Mark Webster. Webby wint met 4-0 en pakt zo na zijn WDF Europe Cup titel van een jaar geleden ook de WDF World Cup titel in de singles. Robert Wagner zorgt ervoor dat Noorwegen voor het eerst in zijn geschiedenis een zilveren medaille wint.