World Matchplay

De 25e World Matchplay wordt gehouden van 21 tot en met 29 juli. Gary Anderson weet voor het eerst in zijn carrière de titel in Blackpool voor zich op te eisen.

Het toernooi van 2018 begint direct met een schok als de nummer 1 van de plaatsingslijst, Michael van Gerwen al in de eerste ronde onderuit gaat tegen landgenoot Jeffrey de Zwaan. Daarmee wordt de strijd om de titel direct open gegooid. Toch zullen er in de eerste ronde geen nieuwe verrassingen ontstaan. Alleen Gerwyn Price verliest nog als geplaatste speler, maar hij kampt al enige tijd met een blessure. Kim Huybrechts weet na zeven pogingen voor het eerst een wedstrijd in Blackpool te winnen: tegen John Henderson is er een sudden-death leg nodig (de eerste ooit in het toernooi) om de smaak van een zege te proeven.

In de tweede ronde zien we méér verrassingen: wereldkampioen Rob Cross gaat onderuit tegen Darren Webster, terwijl Daryl Gurney kansloos eraf gaat tegen Joe Cullen. Raymond van Barneveld pakt een ruime voorsprong tegen Gary Anderson, maar ziet de Schot alsnog aan het langste eind trekken. Jeffrey de Zwaan speelt ook een spannend duel en weet zich uiteindelijk nipt te ontdoen van Adrian Lewis.

Veel spektakel is er te zien tijdens de kwartfinales: Jeffrey de Zwaan imponeert opnieuw en behaalt zijn eerste major halve finale na een ruime zege op Dave Chisnall. Ook Mensur Suljovic en Peter Wright (met een finishpercentage van 76%) weten een plek bij de laatste vier te bemachtigen. Maar dé wedstrijd van de kwartfinales is het duel tussen Gary Anderson en Joe Cullen. Anderson gooit in de vierde leg een negendarter en weet uiteindelijk pas na verlenging te winnen van zijn Engelse tegenstander: 19-17.

Het sprookje voor Jeffrey de Zwaan houdt op in de halve finales. Een ontketende Gary Anderson gooit een gemiddelde van boven de 106 en weet De Zwaan uiteindelijk met 17-12 op de knieën te krijgen. In de andere halve finale weet Mensur Suljovic zich te ontdoen van Peter Wright. Na een spannende wedstrijd pakt hij de 17-13 overwinning.

Ook de finale wordt een gedenkwaardige wedstrijd. Beide mannen staan voor het eerst in de finale in Blackpool en kennen in het begin van de wedstrijd wat zenuwen. Maar als die eenmaal verdwenen zijn ontstaat er een schouwspel dat velen nog lang zullen herinneren. Anderson pakt een 17-13 voorsprong, maar laat na om de wedstrijd af te maken. Suljovic slaat terug en komt in de verlenging op een 18-17 voorsprong. Toch is het Anderson die op 19-18 de eerste matchdart krijgt, maar de dart voor de titel valt uit de bulls-eye. Suljovic trekt de stand wederom gelijk, maar moet twee legs later alsnog buigen voor de Schot. Via de dubbel tien haalt Anderson de 21-19 zege over de streep. Met 28 180-ers is het een evenaring van het record aantal 180-ers in één wedstrijd in Blackpool en aan Anderson de eer om de allereerste Phil Taylor trophy in de lucht te steken.