World Matchplay

In 1995 neemt Priestley revanche voor zijn nederlaag in de finale een jaar eerder. Hij verslaat Butler in de kwartfinale en bereikt wederom de finale. Met name in die kwartfinale droop het fanatisme van het gelaat van de Engelsman. Hij had zich absoluut voorgenomen niet twee jaar op rij te verliezen van de Amerikaan en deed dat ook niet, met 11-8 ging hij door naar de halve finale. Voor het tweede jaar op rij verliest “The Menace” de finale, deze keer is Phil Taylor te sterk.

Taylor heeft het in de eerste twee rondes nog niet eens zo gemakkelijk getuige de uitslagen van 8-5 in de eerste ronde tegen Gary Mawson en 8-6 tegen Jamie Harvey in ronde twee. Vanaf de kwartfinale komt de machine echter pas goed op gang, Paul Lim (11-4), John Lowe (13-4) en in de finale Priestley (16-11) worden opzij gezet. De dartskenners zijn het er over eens dat na deze gewonnen finale de echte dominantie van Taylor bij de PDC begon.

Op de eerste dag van de World Matchplay 1995 was er meteen vuurwerk. De loting had verdedigend kampioen Larry Butler tegenover Eric Bristow gebracht, Bob Anderson tegenover John Lowe en Rod Harrington tegen Jocky Wilson. Deze dag is de geschiedenis in gegaan als één van de mooiste dartsdagen aller tijden. Butler wint van Bristow, Lowe wint in de verlenging met 10-8 van Anderson en de nummer één van de wereld, Rod Harrington verliest al in de eerste ronde van het toernooi.

Jocky Wilson schakelt hem uit met 8-4, het zou de laatste overwinning ooit blijken te zijn van Wilson in een singletoernooi op TV. Dave Justice wint van Wilson in ronde twee en in december van dit jaar kondigt Wilson aan dat hij ermee stopt. Wilson zou alleen nog in oktober van dat jaar spelen aan de zijde van Phil Taylor in het World Pairs Championship.

Ook voor “Big” Cliff Lazarenko was dit een uitstekend toernooi, hij haalde de halve finale. Voor Lazarenko de enige halve finale die hij in zijn loopbaan bij de PDC zou spelen. In die halve finale werd het publiek getrakteerd op een heerlijke wedstrijd welke met 13-10 werd gewonnen door Dennis Priestley.

In 1995 doet er ook een Belg mee aan het toernooi; Jef Scheyltjens is zijn naam en hij verliest in de eerste ronde met 8-4 van Nigel Justice. Lange tijd zou Scheyltjens de enige Belg blijven die ooit heeft meegedaan aan dit toernooi, in 2012 komt daar verandering in als Kim Huybrechts zijn voet tegen de oche zet.