De vierde editie van de World Matchplay werd gehouden van 28 juli tot en met 2 augustus in de Empress Ballroom van de Winter Gardens in Blackpool. In 1997 wint Taylor zijn titel weer terug door Alan Warriner in de finale met 16-11 te verslaan.
Taylor die dan ook al de PDC wereldtitel drie keer op rij heeft gewonnen komt het hele toernooi niet echt in gevaar. Gary Mawson wint geen leg in de eerste ronde, hij verliest met 0-8 terwijl Taylor een gemiddelde neerzet van 113.43 per beurt, een gemiddelde dat genoeg is om zijn aankomende tegenstanders het dun door de broek te laten gaan. De laatste twee legs in die partij finisht Taylor in 10 darts, beide keren is de tiende dart een bullseye. Mick Manning wint nog wel 2 legs in de tweede ronde, hetzelfde aantal dat ook Bob Anderson wint in de kwartfinale. Rod Harrington wordt opzij gezet met 13-9 in de halve finale. In de finale gaat het lang gelijk op, tot 8-8 was er geen verschil maar daarna schakelde Taylor een tandje bij en die versnelling kan ook Alan Warriner niet volgen.
In de beginjaren van de World Matchplay kon iedere speler zich plaatsen voor het toernooi. Ook toernooien uit de BDO ranglijst telden mee voor plaatsing op de World Matchplay. Zo kan het ook dat in 1997 mannen als Andy Jenkins, Richie Burnett, Chris Mason en Darryl Fitton hun opwachting maken op het podium in Blackpool en dat terwijl ze gewoon meededen op het WK dat toen nog de Embassy heette. Een situatie die nu onvoorstelbaar zou zijn.
Het verhaal van 1997 was ook het verhaal van Richie Burnett, in de kwartfinale wint hij van de verdedigend kampioen Peter Evison. Burnett komt 1-6 achter tegen Evison, maar wint vervolgens 10 van de laatste 13 legs. In de halve finale was het lang spannend tegen Alan Warriner, maar op het eind van de wedstrijd was “The Iceman” te cool voor Burnett.